Galego: Presenta planta de cruz latina: unha nave central e dúas capelas laterais, que forman a cruz.

Foi reformada no século XIX, por iniciativa do párroco, D. Xosé Mariño González, que estivo nela de 1887 ata 1914.

Na fachada principal ten unha ornamentación ben coidada. Encádrase con dúas pilastras laterais que teñen capitel simulado e basa con moldura. Rematan con pináculos na cuberta distintos aos do resto da cuberta. Toda a fachada remátase cunha cornixa continua dende o beiril ata a rúa central.

Na rúa central, por riba da porta de entrada está o rosetón e, máis alto, o escudo de S. Bieito, rematando con cornixa e axedrezado no que apoia a torre do campanario.

A porta principal é de arco de medio punto peraltado, que se apoia sobre dous pares de xambas. Na primeira alóxanse un par de columnas entregas, coroadas de capitel composto e apoiadas nun dado en chafrán. No arco da arquivolta interior ten como adorno unha estrela en cada unha das nove doelas semellando ménsulas en apoios. O frontón é triangular e está adornado con molduras que forman o símbolo de (IHS) en distintos planos.

Nas rúas laterais da fachada principal, no primeiro corpo, ten dúas ventás lisas en forma de cruz. No segundo corpo, outras dúas que, para semellar a porta principal, rematan en arcos de medio punto e molduras para formar unha pestana semicircular. Apóianse en resaltes semellantes aos da porta.

O rosetón abucínase cara ao interior e a súa celosía semella unha flor de oito pétalos con botón central. Dende a fronte está oculto pola cruz que remata o frontón da porta. Ten dúas sancristías, unha a cada lado do presbiterio.

Na fachada da parte norte engadiuse unha capela que, na actualidade, serve como capela penitencial, e na festa é onde se recollen as esmolas e ofrendas a S. Bieito. As fachadas teñen pilastras nos seus extremos coroadas por moldura lineal, similar á cornixa na que rematan para acoller a cuberta. Aproximadamente no medio da nave teñen cada unha delas un contraforte para arrostrar a fábrica.

Na fachada leste, o muro é piñón e remátase no pincho cunha cruz. Con toda probabilidade, na súa orixe, os muros estiveron revestidos e encalados. As portas laterais presentan recercados, enmochetados e derrames nas súas caras interiores, e o lintel forma unha pestana sobre os ocos.

As ventás tamén están recercadas e os seus derrames son abucinados. Polo interior están cubertas por vidreiras.

Nos vértices da cuberta ten como adorno uns pináculos moi estilizados e distintos aos que rematan as pilastras da fachada principal.

A ábsida ten bóveda de aresta. Tamén ten bóveda de aresta nos dous tramos da nave, apoiada en arcos formeiros de medio punto e pilastras. A cúpula do cruceiro é máis elevada que as bóvedas e descansa en catro columnas. A bóveda da sancristía é de canón. Todas as bóvedas están encaladas contrastando coa cantería dos muros.

Tanto na ábsida coma na nave ten floróns para decoración.