پیرتاج
پیرتاج | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
سوی و دیل | آذربایجان تورکجهسی[۱] | |||||
مذهب و دین | موسلمان شیعه | |||||
بلدیه باشچیسی | امیر فرخیان[۲] |
پیرتاج شهری (قَمئچوْقای[۳]) کوردوستان اوستانین شهرلریندن و بیجار شهرستانین چنگ الماس بخشین مرکزی دیر بۇ شهر ۱۳۹۱ جی ایلده شهر اوْلوب پیرتاج ۱۳۹۱ جی ایلین آمارلاری اساسیندا ۱٬۴۵۱ نفر (۳۰۲باش) جمعیتی واریدی. بۇ شهرین خالقی آذربایجان تورکجهسینده دانیشیرلار.
خالق
دَییشدیردیل
دَییشدیرپیرتاج شهرین خالقی تورکجه دانیشیرلار و شهرین حدودا ۲۰۰۰ جمعیتی واردیر[۴]
ایقتصاد و اکین
دَییشدیرپیرتاج اهالیسینین اصلی گلیرلری مالدارلیق، اکینچیلیک و اۆزومدن دیر. پیرتاجدا ۵۰ هیکتارا یاخین اۆزوم باغی اوْلاراق، ایلده ۵ توْنا یاخین اۆزوم،قاراغات و کیشمیش بوُ باغلاردان حاصیل اوْلونور.[۴] پیرتاج منطقهسینین مشهور اۆزوملری وار. شهرین باغلاریندان ۱۸ جۆره دَیرلی اۆزوم حاصیل اوْلونوب، همدان و زنجان اوستانلاری و بیجار، دیواندره و سنندج شهرلرینه گؤندریلیر.[۲] پیرتاجین گچ و دَیرلی لاشه داشی معدنی وار.[۵] بوُ شهرین لاشه داشی معدنینین ۳ هیکتارا یاخین ساحهسی وار. قاعیدهسیز ایستیخراجا گؤره معدن چوْخلو ضرر یئییبدیر. ایندیلیکده ۱۵۰ نفره یاخین اؤز باشلارینا بوُ معدنده ایشلهییرلر. بوُ فهلهلرین بیمهلری اوْلمایاراق خطر آلتیندا دێرلار. معدنین مۆشخّص بیر ایداره یا پئیمانکارا تاپیشیریلمامازلیغینا گؤره، اوْردا ایشلهینلردن عواریض آلینمیر و معدنین شهره گلیری یوْخدور.[۶]
شهر اوْلماسی
دَییشدیرایرانین سیاسی و دفاعی کومیسیونونون وزیرلری ۲۲/۹/۱۳۹۱ تاریخینده ۱۶۵۱۰۹/۴۲/۴/۱ نومرهسینده پیشنهادین اساسیندا پیرتاج کندینین شهر اوْلماسیلا مووافیقت ائلهدیلر. رییس جومهور بوُ مۆصوّبهنی ۱۳۹۱/۱۰/۳۰دا تأیید ائلهدی.[۷]
گؤرمهلی و تاریخی یئرلر
دَییشدیرقایناقلار
دَییشدیر- ^ فرهنگ جغرافیایی ایران - حاجعلی رزم آرا-۱۳۳۱ - ستاد ارتش - صفحه ۸۱
- ^ ۲٫۰ ۲٫۱ خبرگزاری جمهوری اسلامی
- ^ روستای پیرتاج ( قَمِچُقای) ، بیجار, آفتاب
- ^ ۴٫۰ ۴٫۱ صدا و سیمای مرکز کردستان[دائمی اولو باغلانتیلی]
- ^ شهرداری خط مقدم خدمترسانی به مردم است Archived 2013-12-22 at the Wayback Machine., قطره
- ^ مشکلات معدن سنگ لاشه پیرتاج[دائمی اولو باغلانتیلی], فولادنیوز
- ^ تصویب نامه درخصوص تبدیل روستای توپ آغاج و روستای پیرتاج شهرستان بیجار در استان کردستان به شهر Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine., ایران مجلیسینین تحقیقات مرکزی