زندیه حؤکومتی

Zand dynasty
زندیه سولالسی
Zand dynasty زندیه سولالسی
۱۷۵۱ (میلادی)–۱۷۹۴ (میلادی)
	بایراق میلی نیشان
	The Zand dynasty at its zenith under Karim Khan. Light-blue shows the Kingdom of کارتلی-کاهتی کراللیغی، which was de jure under Zand rule, but de facto autonomous.
پایتخت	شیراز
عۆموُمی دیللر	فارس دیلی (رسمی دیل) ; لک دیلی (سارای دیلی و آنا دیلی) ; تورک دیلی (سارای دیلی و دیپلوماتیک دیل)
دؤولت	شاهلیق
شاه
• ۱۷۵۱–۱۷۷۹	کریم خان زند (ایلک شاهلاری)
• ۱۷۸۹–۱۷۹۴	لطفعلی‌خان زند (آخیر شاهلاری)
تاریخی دؤنم
• یارادیلدی	کریم خان زندین حؤکومته چاتماسی ۱۷۵۱ (میلادی)
• قاجارلارین حؤکومته چاتماسی	لوطفعلی خان زندین حؤکومتدن توشمه‌سی و اؤلومو ۱۷۹۴ (میلادی)
قاباقکی	سونراکی
	Azad dynasty
	افشار خاندانی
قاجار ایمپیراتورلوغو
بوگون بیر حیصه‌سی	ارمنیستان; آذربایجان جومهوریتی; ایران; عراق; روسیه

بیرده باخین: زند خاندانی

زندیّه و یا زندیلر حؤکومتی یا دا زندلر ایراندا ۱۷۵۱—۱۷۹۴ میلادی ایللرین آراسیندا حاکیمیتده اولان دؤولت. بو حؤکومتده حاکیم اولان سولاله زند خاندانی'دیر. زند خاندانی افشارلارین چؤکوشو و قاجارلارین دیرچه‌لیشی آراسینداکی قیرخ اوچ ایل مودتینده شاهلیق ائتدیلر.

زندلرین کؤکو

زندیه دؤولتی کریم خان زند الی‌ایله، کی زند طایفاسی'نین باشچی‌سی‌ایدی، بینا اولدو. زند طایفاسی، لک طایفالاریندان‌ایمیش.^[۲]^[۳] لک خالقی بعضی قایناقلار اساسیندا موستقیل بیر خالق‌دیر، آنجاق بعضی قایناقلار لکلری کورد و بعضی قایناقلار لکلری لور بیلیبلر.^[۲]^[۳] هابئله بیر سایی قایناقلارا گؤره زند خانلاری اؤزلرین لور بیلیرمیشلر.^[۴]

کریم خان زند

زند طایفاسیندان اولان ایناق خان اوغلی کریم خان، نادرشاه افشارین اؤلوموندن سونرا شیرازدا شاهلیق ایدعاسی ائتدی.

شاهلاری

کریم خان زند؛ ۱۱۷۹–۱۱۹۳ (هیجری قمری)؛ زندلرین بیرینجی شاهلاری. اؤزون وکیل‌الرعایا آدلاندیریردی.
زکی خان زند؛
ابوالفتح خان زند؛ ۱۱۹۳–۱۱۹۳؛ ۷۰ گون شاه ایمیش.
صادق خان زند؛ ۱۱۹۳–۱۱۹۶؛ کیرماندا شاهلیق ایدعاسی ائتدی و نئچه آی شیرازی آلدی.
علیمرادخان زند؛ ۱۱۹۶–۱۲۰۱؛ ایصفاهاندا خان ایدی آمّا سونرا شیرازی آلدی.
جعفرخان زند؛ ۱۲۰۱–۱۲۰۳؛ گئجه باشینا تؤکولدولر و اؤلدوردولر.
لطفعلی خان زند؛ ۱۲۰۳–۱۲۰۸ (هیجری قمری)؛ زندلرین سونونجو شاهلاری، قاجارلارا مغلوب اولوب و زندلرین حؤکومتی آرادان گئدیب.

قایناقلار

^
کریم‌خان زند و کاربرد رسمی‌ی تورکی در مناسبات دیپلوماتیک و به عنوان زبان پرستیژ (۱) در این نوشته پاراگرافی از کتاب رستم التواریخ * را آورده‌ام که در آن کاربرد زبان تورکی توسط کریم‌خان زند (فوت ١٧٧٩-تولد ١٧٠٥، حاکمیت: ١٧٥١-١٧٧٩) در مناسبات دیپلوماتیک به عنوان یک زبان رسمی‌ی دوفاکتو و زبان پرستیژ روایت می‌شود. مؤلف کتاب رستم التواریخ، محمدهاشم آصف (متولد ١٧٦٦) ملقب به رستم الحکما (توسط پدرش) و سپس صمصام الدوله (توسط فتح‌علی‌شاه)، از مورخین دورهٔ زندیه و اوایل قاجاریه است و کتاب وی حاوی‌ی تاریخ سیاسی و اجتماعی‌ی تقریباً یک صدسال -از دورهٔ سلطنت شاه حسین صفوی، استیلای افاغنه و دوره‌های افشاریه و زندیه، تا آغاز دورهٔ قاجاریه- می‌باشد. در زیر نخست پاراگراف مذکور و سپس توضیحاتی چند در بارهٔ آن را داده‌ام: پاراگراف کتاب رستم التواریخ در مورد استفادهٔ کریم‌خان زند از تورکی به عنوان زبان رسمی‌ی دیپلوماتیک و پرستیژ بر اولوالالباب پوشیده مباد که به جهت محاربه‌ای که در میانِ روم [عثمانی] و روس بود، سلطانِ عظمت‌توامانِ رومِ نیکورسوم، ایلچی [وهبی افندی را] با نامه‌یِ اخوّت‌علامة [علامت] به دربارِ معدلت‌مدارِ دارایِ مُلْک‌آرایِ ممالک‌پیرایِ ایرانِ فیروزی‌نشان، والاجاه کریم‌خان وکیل الدوله‌یِ جم‌اقتدارِ زندِ کیانی‌نسب فرستاد ... عالی‌جاه میرزا جعفر [اصفاهانی] وزیرالوزراء و اعتماد الدوله‌اش به خدمت‌ش عرض نمود که ... : «حاجتم آن است که در وقتی که ایلچی به خدمتت شرفیاب می‌شود، جامه‌هایِ نویِ خود را به‌پوش و خود را آراسته و پیراسته کن؛ و در وقتِ سخن گفتن به زبانِ زندی کری[پسر] کری مگو». فرمود: «کری به چشم». باز عرض نمود که: «در وقتِ مکالمه به پهلو مخواب و پایِ خود را دراز منما». فرمود: «کری به چشم». بعد مجلسِ سلطنت را چنانچه شاید و باید آراستند و ایلچی‌یِ با طمطراقِ رومی را خواستند. چون ایلچی [روم، وهبی افندی] واردِ پیشگاهِ خاقانی شد، از رویِ ادب و تواضع کمالِ تعظیم و تکریم به جا آورد. آن والاجاه [کریم‌خان زند] به زبانِ تورکی به ایلچی تفقّدات بسیار نمود و استفسارِ احوالِ پادشاهِ روم فرمود. .... ناگاه دست بر قبضه‌یِ شمشیر به پهلو خوابید و چون شیرِ نر می‌غرّید و یک پایِ خود را دراز کرد. تنبانِ قَصَبِ** قرمزِ مندرسی به پا نموده که سرِ کاسه‌یِ زانویِ آن پاره و آسترش نمودار بود. بعد ایلچی را به دارالضیافه فرستاد و ... (صص ٣٦٦-٣٦٧) چند توضیح ١-روایت رستم التواریخ کاربرد زبان تورکی از طرف شخص اول دولت زندیه در مناسبات رسمی‌ی دیپلوماتیک، و بنابراین رسمیت دوفاکتو (عملی) و دولتی بودن زبان تورکی در دورهٔ زندیه را نشان می‌دهد. رسمی بودن دوفاکتوی زبان تورکی در دورهٔ زندیه در منابع دیگر هم ذکر و تثبیت شده است. به عنوان نمونه شاهزاده نادرمیرزا قاجار (فوت ١٨٨٦ – تولد ١٨٢٧) در کتاب خود بنام «تاریخ و جغرافی‌ی دارالسلطنهٔ تبریز» ذکر می‌کند که در دورهٔ کریم‌خان زند زبانهای «تورکی» و «جغتایی» و «عربی» در نگارش «رسائل و نامه‌ها و فرامین عمده» از طرف دو منصب و نهاد رسمی-دولتی، یعنی منصب لشکری-نظامی‌ی «نوکری‌ی سلطان» - و نهاد دیوانی-کشوری‌ی «استیفاءِ خاصه» بکار می‌رفت. در این دوره گسترهٔ استعمال زبان تورکی به عنوان زبان رسمی مکتوب- مانند دورهٔ افشاریه -هم اندرون (ایچ‌قاپی) و هم بیرون (دیش‌قاپی) دربار، و سه عرصهٔ داخلی، نظامی و دیپلوماتیک را شامل می‌شد.
- رستم‌التواریخ، نشر اول به تصحیح محمد مشیری، انتشارات امیرکبیر، سال ۱۳۴۸؛ نشر دوم به تصحیح عزیزالله علیزاده، انتشارات فردوس تهران، سال ۱۳۸۱
^ ^۲٫۰ ^۲٫۱ ZAND DYNASTY (en). Encyclopaedia Iranica. یوْخلانیلیب24 March 2017. “The founder of the dynasty was Moḥammad Karim Khan b. Ināq Khan (...) of the Bagala branch of the Zand, a pastoral tribe of the Lak branch of Lors (perhaps originally Kurds; see Minorsky, p. 616) (...)”
^ ^۳٫۰ ^۳٫۱ ...the bulk of the evidence points to their being one of the northern Lur or Lak tribes, who may originally have been immigrants of Kurdish origin., Peter Avery, William Bayne Fisher, Gavin Hambly, Charles Melville (ed.), The Cambridge History of Iran: From Nadir Shah to the Islamic Republic, Cambridge University Press, 1991, آی‌اس‌بی‌ان 978-0-521-20095-0, en Parameter error in {{ISBN}}: invalid character, p. 64.
^ {{cite book}}: Empty citation (کؤمک)

— خاندان — House of Zand Founding year: ۱۷۶۰ Deposition: ۱۷۹۴
قاباقکی افشار ایمپیراتورلوغو	خاندان of ایران ۱۷۶۰–۱۷۹۴	سونراکی قاجار ایمپیراتورلوغو

[1] کریم‌خان زند و کاربرد رسمی‌ی تورکی در مناسبات دیپلوماتیک و به عنوان زبان پرستیژ (۱) در این نوشته پاراگرافی از کتاب رستم التواریخ * را آورده‌ام که در آن کاربرد زبان تورکی توسط کریم‌خان زند (فوت ١٧٧٩-تولد ١٧٠٥، حاکمیت: ١٧٥١-١٧٧٩) در مناسبات دیپلوماتیک به عنوان یک زبان رسمی‌ی دوفاکتو و زبان پرستیژ روایت می‌شود. مؤلف کتاب رستم التواریخ، محمدهاشم آصف (متولد ١٧٦٦) ملقب به رستم الحکما (توسط پدرش) و سپس صمصام الدوله (توسط فتح‌علی‌شاه)، از مورخین دورهٔ زندیه و اوایل قاجاریه است و کتاب وی حاوی‌ی تاریخ سیاسی و اجتماعی‌ی تقریباً یک صدسال -از دورهٔ سلطنت شاه حسین صفوی، استیلای افاغنه و دوره‌های افشاریه و زندیه، تا آغاز دورهٔ قاجاریه- می‌باشد. در زیر نخست پاراگراف مذکور و سپس توضیحاتی چند در بارهٔ آن را داده‌ام: پاراگراف کتاب رستم التواریخ در مورد استفادهٔ کریم‌خان زند از تورکی به عنوان زبان رسمی‌ی دیپلوماتیک و پرستیژ بر اولوالالباب پوشیده مباد که به جهت محاربه‌ای که در میانِ روم [عثمانی] و روس بود، سلطانِ عظمت‌توامانِ رومِ نیکورسوم، ایلچی [وهبی افندی را] با نامه‌یِ اخوّت‌علامة [علامت] به دربارِ معدلت‌مدارِ دارایِ مُلْک‌آرایِ ممالک‌پیرایِ ایرانِ فیروزی‌نشان، والاجاه کریم‌خان وکیل الدوله‌یِ جم‌اقتدارِ زندِ کیانی‌نسب فرستاد ... عالی‌جاه میرزا جعفر [اصفاهانی] وزیرالوزراء و اعتماد الدوله‌اش به خدمت‌ش عرض نمود که ... : «حاجتم آن است که در وقتی که ایلچی به خدمتت شرفیاب می‌شود، جامه‌هایِ نویِ خود را به‌پوش و خود را آراسته و پیراسته کن؛ و در وقتِ سخن گفتن به زبانِ زندی کری[پسر] کری مگو». فرمود: «کری به چشم». باز عرض نمود که: «در وقتِ مکالمه به پهلو مخواب و پایِ خود را دراز منما». فرمود: «کری به چشم». بعد مجلسِ سلطنت را چنانچه شاید و باید آراستند و ایلچی‌یِ با طمطراقِ رومی را خواستند. چون ایلچی [روم، وهبی افندی] واردِ پیشگاهِ خاقانی شد، از رویِ ادب و تواضع کمالِ تعظیم و تکریم به جا آورد. آن والاجاه [کریم‌خان زند] به زبانِ تورکی به ایلچی تفقّدات بسیار نمود و استفسارِ احوالِ پادشاهِ روم فرمود. .... ناگاه دست بر قبضه‌یِ شمشیر به پهلو خوابید و چون شیرِ نر می‌غرّید و یک پایِ خود را دراز کرد. تنبانِ قَصَبِ** قرمزِ مندرسی به پا نموده که سرِ کاسه‌یِ زانویِ آن پاره و آسترش نمودار بود. بعد ایلچی را به دارالضیافه فرستاد و ... (صص ٣٦٦-٣٦٧) چند توضیح ١-روایت رستم التواریخ کاربرد زبان تورکی از طرف شخص اول دولت زندیه در مناسبات رسمی‌ی دیپلوماتیک، و بنابراین رسمیت دوفاکتو (عملی) و دولتی بودن زبان تورکی در دورهٔ زندیه را نشان می‌دهد. رسمی بودن دوفاکتوی زبان تورکی در دورهٔ زندیه در منابع دیگر هم ذکر و تثبیت شده است. به عنوان نمونه شاهزاده نادرمیرزا قاجار (فوت ١٨٨٦ – تولد ١٨٢٧) در کتاب خود بنام «تاریخ و جغرافی‌ی دارالسلطنهٔ تبریز» ذکر می‌کند که در دورهٔ کریم‌خان زند زبانهای «تورکی» و «جغتایی» و «عربی» در نگارش «رسائل و نامه‌ها و فرامین عمده» از طرف دو منصب و نهاد رسمی-دولتی، یعنی منصب لشکری-نظامی‌ی «نوکری‌ی سلطان» - و نهاد دیوانی-کشوری‌ی «استیفاءِ خاصه» بکار می‌رفت. در این دوره گسترهٔ استعمال زبان تورکی به عنوان زبان رسمی مکتوب- مانند دورهٔ افشاریه -هم اندرون (ایچ‌قاپی) و هم بیرون (دیش‌قاپی) دربار، و سه عرصهٔ داخلی، نظامی و دیپلوماتیک را شامل می‌شد.

رستم‌التواریخ، نشر اول به تصحیح محمد مشیری، انتشارات امیرکبیر، سال ۱۳۴۸؛ نشر دوم به تصحیح عزیزالله علیزاده، انتشارات فردوس تهران، سال ۱۳۸۱

[2] رستم‌التواریخ، نشر اول به تصحیح محمد مشیری، انتشارات امیرکبیر، سال ۱۳۴۸؛ نشر دوم به تصحیح عزیزالله علیزاده، انتشارات فردوس تهران، سال ۱۳۸۱

[iranica-perry-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ ZAND DYNASTY (en). Encyclopaedia Iranica. یوْخلانیلیب24 March 2017. “The founder of the dynasty was Moḥammad Karim Khan b. Ināq Khan (...) of the Bagala branch of the Zand, a pastoral tribe of the Lak branch of Lors (perhaps originally Kurds; see Minorsky, p. 616) (...)”

[Cambridge-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ ...the bulk of the evidence points to their being one of the northern Lur or Lak tribes, who may originally have been immigrants of Kurdish origin., Peter Avery, William Bayne Fisher, Gavin Hambly, Charles Melville (ed.), The Cambridge History of Iran: From Nadir Shah to the Islamic Republic, Cambridge University Press, 1991, آی‌اس‌بی‌ان 978-0-521-20095-0, en Parameter error in {{ISBN}}: invalid character, p. 64.

[4] {{cite book}}: Empty citation (کؤمک)

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]