صفوی خاندانی
صفوی خاندانی — تورک و صوفی بیر خاندان دیر کی ۱۵۰۱-جی میلادی ایلده آذربایجاندا قۇرولدو. بیرینجی شاه اسماعیل شیعه مذهب‌ین سئچیب و مۆباریزه‌سین اردبیلدن باشلادی و نهایت‌ده تبریزده تاج‌قوْیۇب و صفوی ایمپیراتورلوغونو قۇردو. بۇ خاندان ۲۳۵ ایل حؤکۆمت ائدیب.[۱][۲][۳][۴][۵]
صفوی سولاله‌سی‌نین کؤکو و منشألری حاقّیندا دَییشدیر
صفوی سولاله‌سی‌نین منشألری حاقّیندا موباحیث‌لر هئچ‌ده سون زامانلار مئیدانا گلمه‌میشدیر.
بو باره‌ده یگانه تاریخی منبع ایسماعیل ابن بزارین "صیفت الصفا" ("صافلیغین صافلیغی") عصری حساب اوْلونور. بۇ عصره گؤره صفوی منشیی ۷-جی شیعه ایمامی موسی کاظیمه چاتیر. باشقا سؤزله بۇ عصره گؤره صفویلر منشأجه عربدیرلر. لاکین اکثر تدقیقاتچی‌لار (مس. احمد کسروی، و.و. بارتولد) بۇ بارده بئله فیکیرلری واردیر کی، صفویلرین اجدادلاری هئچ‌ده سیدلر (محمد پئیغمبرین نسلی) نسلیندن دئییلدیر. ساده‌جه اولاراق صفوی تاریخ‌شوناس‌لاری صفوی نسلینین معتبرلیگینی گؤسترمک اۆچون نسیل شجره‌سی سوْنرادان اویدورولموش و ابن-بزارین عصرینین متنینه داخیل ائدیلمیشدیر.
صفویلرین تورک منشألی اولماسی باره‌ده دَییشدیر
صفویلر تورک دیلینده دانیشیردیلار و صفوی شاه‌لاریندان چوخلو تورک شعرلر و یازیلار قالیبدیر و اونلارین تورک دیللی اولماقلارینا چوخلو سندلر واردیر.[۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲] هابئله بیرینجی شاه اسماعیل صفوی تورک دیلینده شعر یازاراق، اؤزونه «شاه اسماعیل ختائی» و یا «شاه اسماعیل خاتایلی» تورکجه بیر تخلّوص سئچمیشدیر.[۱۳] دئمک کی «خاتای» یوخسا «ختای» اَسکی تۆرکۆستاندا بیر شهرین آدی‌ایمیش.[۱۴]
شاه اسماعیل صفوی‌نین آنا نسلی تورکدور و آغ‌قویونلو سولاله‌سینه منسوبدور. شاه اسماعیل عالم‌شاه بیگیم خاتونون اوغلو، عالم‌شاه بیگیم ایسه اوزون‌حسن آغ‌قویونلونون قیزی ایدی. آنجاق صفویلر سولاله‌سی‌نین و شاه اسماعیل صفوی‌نین آتا نسلی ایله باغلی موختلیف باخیشلار وار. شاه اسماعیلین آتاسی شیخ حیدر، شجره‌سی شیخ صفی‌الدین اردبیلیه یئتیشیر. بعضیلری شاه اسماعیلین آتا نسلینین دیلی تورکجه اولدوغو اوچون صفویلرین آتا نسلینی تورک حساب ائدیرلر، بعضیلری ایسه صفویلرین آتا نسلینین دیلی‌نین تورکجه اولماسینا باخمایاراق، اونلارین سویونو تورک حساب ائتمیرلر، و صفویلرین نَسَبلرینی عرب، فارس و یا کورد بیلیرلر و اونلارین دیلین تورکلشمیش حساب ائدیرلر.
تورک اولمایان تدقیقاتچیلارین چوخو «صفات الصفا» عصرینده شیخ صفی‌الدین‌ین اِتنیک منسوبیّتی حاقداکی معلوماتلارین اوزرینده سوکوتلا کئچیرلر.
بو عصرده دفعه‌لرله شیخ صفینین سفرلری زامانی اونا "پیر تورک" ("تورکون پیری") دئییلمه‌سی گؤستریلیر. هابئله شیرازدا (فارس تورپاغی) موریدلر اونا بۇ جور موراجعت ائدرمیشلر. حیکایت‌ده بئله بیر مقام دیقته لاییقدیر: "یوکسک منسب صاحیبی اولان و بوتون فارسدا جسارتی ایله تانینان امیر عبدالله" (صفیه موراجیعت‌له) دئدی: "ای تورکون پیری..."
مؤولانه احمد و مؤولانه ایبراهیم تبریزی سرئوی قئید ائدیردیلر کی، «(بیز) اردبیله گلدیک، شئیخین یانیندا (ائوینده)، قوی (آللاه) اونون روحونو عزیز توتسون، بیزه قارا چؤرک و سو گتیردی‌لر. غفلتاً بیر نئچه تورک داخیل اولدو. اونلارا آغ چؤرک و بال گتیردی‌لر». بۇ حکایت تورکلرین شیخ صفینین ائوینده اوستونلوک وئریلدیگینی گؤستریر.
توکل ابن بزار همچنین شیخین "تورک کندینده" ("ده تورک") اولماسیندان یازماسی اردبیل اراضیسینده تورک اهالیسینه ایشاره‌دیر.
صفویلرین عرب (سادات) منشألی اولماسی باره‌ده دَییشدیر
بعضی صفوی شاهلاری اؤز حؤکومتلرینه مشروعیت وئرمک آماجیله اؤز نسیل‌لرین ایسلام پیغمبرینه و یا شیعه ایماملارا وصل ائدیردیلر و ایدعا ائدیردیلر کی حضرت محمد (ص) نسلیندن دیرلار. اما چوخلو تاریخچی‌لر بو ایدعانی رد ائله‌ایبلر.
صفویلرین کورد منشألی اولماسی باره‌ده دَییشدیر
بو باره‌ده زکی ولیدی توقانین فیکیرلری اولدوقجا ماراقلیدیر. توقای اکثر تدقیقاتچیلارین اویدورما حساب ائتدیک‌لری «صفات الصفا» دان کورد قوشونلارینین آذربایجانا گلمه‌سی حاقدا روایته اساسلاناراق بونو ۱۰۲۵-جی ایلده روادی‌لرین آذربایجانی توتماسی ایله علاقه‌لندیریر. شیخ صفینین اجدادلاری اولان شئیخ زاهیدین اجدادلاریدا «روائدیلرین حربی عملیات‌لاری زامانی گیلان و اردبیله گلمیش، موغان و آراز ویلایت‌لرینده ایسلامی یایمیشلار». اونون فیکرینجه «اردبیل کورد شیخینین» نسلی «تامامیله تورکلشمیشدیر». اونون فیکرینجه ۱-اینجی شاه ایسماعیل و ۱-اینجی شاه طهماسیب اؤز کورد منشیینی تاریخدن سیلمک اۆچون الیندن گلنی ائتمیشدیر.
صفویلرین فارس/تاجیک منشألی اولماسی باره‌ده دَییشدیر
بعضی ایران تاریخچیلری شاه ایسماعیلی تورک حؤکمداری کیمی دئییل، خوصوصی شرایط اوجباتیندان تورکجه دانیشماغا و شعرلر یازماغا «مجبور اولان» ایران دیللی–فارس کیمی قبول ائدیلیر. اونلارین دوشونجه‌لری اساسیندا؛ «ایران تورکلری، تورکمن و تاتار عیرقینین محصولودور. آذربایجان تاتارلاری تورکجه دانیشسالاردا فعلاً ایرانلیدیرلار، اونلار صاف ایرانلی‌لارین منشأجه تورکمن، یاخود تاتار عیرقی ایله قاریشیغینی تشکیل ائدیرلر.»
بیرده باخ دَییشدیر
قایناقلار دَییشدیر
- ^ книга BLACK SHEEP, WHITE SHEEP AND RED-HEADS. A historical sketch of the Shahsavan of Azarbaijan Richard Tapper. Iran. Journal of the British Institute of Persian Studies London The British Academy 1966 IV 63
- ^ 2000 III 100
- ^ История Ирана с древнейших времён до конца 18 в. Н. В. Пигулевская Л. 1958 255
- ^ Roger Savory Iran Under the Safavids 34
- ^ R.M. Savory, Safavids, Encyclopedia of Islam, 2nd edition
- ^ W. Barthold, Soçineniya, C. II, bölüm I, Moskova, 1963, s. 748.
- ^ Qulamhüseyn Məmmədov. Səfəvilər dövründə Azərbaycan dili. Milliyyət Araşdırmalar Mərkəzi. آرشیولنیب اصلی نۆسخه‌دن on 11 دسامبر 2019.
- ^ Turko-Persia in Historical Perspective - "the Safavid state, which lasted at least until 1722, was essentially a "Turkish" dynasty, with Azeri Turkish (Azerbaijan being the family's home base) as the language of the rulers and the court as well as the Qizilbash military establishment. Shah Ismail wrote poetry in Turkish. The administration nevertheless was Persian, and the Persian language was the vehicle of diplomatic correspondence (insha'), of belles-lettres (adab), and of history (tarikh)."
- ^ Mazzaoui, Michel B; Canfield, Robert (2002). "Islamic Culture and Literature in Iran and Central Asia in the early modern period". Turko-Persia in Historical Perspective. Cambridge University Press. pp. 86–7. ISBN 978-0-521-52291-5. "Safavid power with its distinctive Persian-Shi'i culture, however, remained a middle ground between its two mighty Turkish neighbors. The Safavid state, which lasted at least until 1722, was essentially a "Turkish" dynasty, with Azeri Turkish (Azerbaijan being the family's home base) as the language of the rulers and the court as well as the Qizilbash military establishment. Shah Ismail wrote poetry in Turkish. The administration nevertheless was Persian, and the Persian language was the vehicle of diplomatic correspondence (insha'), of belles-lettres (adab), and of history (tarikh)."
- ^ Zabiollah Safa (1986), "Persian Literature in the Safavid Period", The Cambridge History of Iran, vol. 6: The Timurid and Safavid Periods. Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 0-521-20094-6, pp. 948–65. P. 950: "In day-to-day affairs, the language chiefly used at the Safavid court and by the great military and political officers, as well as the religious dignitaries, was Turkish, not Persian; and the last class of persons wrote their religious works mainly in Arabic. Those who wrote in Persian were either lacking in proper tuition in this tongue, or wrote outside Iran and hence at a distance from centers where Persian was the accepted vernacular, endued with that vitality and susceptibility to skill in its use which a language can have only in places where it truly belongs."
- ^ Savory, Roger (2007). Iran Under the Safavids. Cambridge University Press. p. 213. ISBN 978-0-521-04251-2. "qizilbash normally spoke Azari brand of Turkish at court, as did the Safavid shahs themselves; lack of familiarity with the Persian language may have contributed to the decline from the pure classical standards of former times"
- ^ Price, Massoume (2005). Iran's Diverse Peoples: A Reference Sourcebook. ABC-CLIO. p. 66. ISBN 978-1-57607-993-5. "The Shah was a native Turkic speaker and wrote poetry in the Azerbaijani language."
- ^ https://www.isna.ir/news/91083019553/دست-نوشته-منسوب-به-شاه-اسماعیل-صفوی-در-آلمان-شناسایی-شد
- ^ https://azens.az/az/news/ah-smay-l-X-tai-t-x-ll-s-n-hardan-g-t-r-b