ایروان
ایروان (ارمنی‌جه: Երևան / یِرِوان - لاتین تورکجه: İrəvan) — بۇگۆنکۆ ائرمنیستان اؤلکه‌سی‌نین باشکندی‌دیر. ایروان شهری قدیم آذربایجان تورپاغین‌دا یئرلَشن آذربایجان شهرلرین‌دن بیری و بۇ گۆن ائرمنیستان جومهوریتی‌نین ان بؤیۆک شهری و پایتختی‌دیر. آغری وادیسی‌نین قوزئی کناریندا، زنگی چایی‌نین ساحیلینده، ۸۵۰–۱۳۰۰ متر یوکسکلیکده یئرلشیر. موختلیف دوورلرده چوخورسعد ویلایتی‌نین، ایروان خانلیغی‌نین، ایروان قوبئرنیاسی‌نین مرکزی اوْلوب. ۱۹۱۸-جی ایل‌ده آذربایجان خالق جومهوریتی‌نین قراری‌ایله مووقتی اولاراق (۱۰۰ ایللیگه) ائرمنیستان رئسپوبلیکاسینا گوذشته گئدیلمیشدیر.[۱۰]
یئرآلان
Երևան | |
|---|---|
City | |
| Yerevan | |
 From top left: Yerevan skyline with آرارات • Karen Demirchyan Complex • Tsitsernakaberd Genocide Memorial • Saint Gregory Cathedral • Tamanyan Street and the Yerevan Opera • Cafesjian Museum at the Cascade • Republic Square at night | |
 بایراق  Seal | |
| لقب(لر): | |
 Location within Armenia | |
| Coordinates: 40°11′N 44°31′E / 40.183°N 44.517°Eموختصات: 40°11′N 44°31′E / 40.183°N 44.517°E | |
| Country |  ارمنیستان |
| Founded as Erebuni by Argishti I | 782 B.C. |
| City status by Alexander II of Russia | 1 October 1879[۶] |
| ایداره | |
| • نووع | Mayor–Council |
| • اورقانی | City Council |
| • Mayor | Taron Margaryan (Republican) |
| اراضی | |
| • جمع | ۲۲۳ km2 (۸۶ sq mi) |
| اوجالیق | ۹۹۰ m (۳٬۲۵۰ ft) |
| لاپ اوجا یئری | ۱۳۹۰ m (۴٬۵۶۰ ft) |
| لاپ چوخور یئری | ۸۶۵ m (۲٬۸۳۸ ft) |
| جمعیت (۲۰۱۱)[۷] | |
| • جمع | ۱٬۰۶۰٬۱۳۸ |
| • سیخلیق | ۴٬۸۰۰/km2 (۱۲٬۰۰۰/sq mi) |
| موستعار آد(لار) | Yerevantsi(s)[۸][۹] |
| ساعات قورشاغی | یوتی‌سی +۴ (AMT) |
| تیلفون کودلاری | +۳۷۴ ۱۰ |
| وئب سایت | www |
ایروان شهری‌نین آدی تاریخی منبعلرده ائروان، ائریوان فورمالارین‌دا قئید ائدیلیر. ایروان توپونیمی تورک دیلین‌ده «کیشی» و «ایگید» معناسینی وئرن «ایر» تورک ائتنونیمی‌ایله «اؤلکه»، «یئر»، «کند» و «شهر» معناسی داشییان «آوان» سوزو اساسیندا عمله گلیب «ایگیدلر اؤلکه‌سی» معناسینی ایفاده ائدیر. ائرمنیلریسه ایروان (یئرئوان) توپونیمینی نوح پئیغمبرین آدی‌ایله باغلایاراق، ائرمنی منشالی توپونیم اوْلدوغونو ایدیعا ائدیرلر.[۱۱]
قارداش شهرلردَییشدیر
The hands of friendship from کارارا to Yerevan
امان, Jordan (2014)
آنتاناناریوو, Madagascar (1981)
بیروت, Lebanon (1997)
Bratislava, Slovakia (2001)
بوئنوس آیرس, Argentina (2000)
کمبریج، ماساچوست, United States (1987)
کارارا, Italy (1973)
Chişinău, Moldova (2005)
دمشق, Syria (1997)
ایصفاهان, Iran (1995)- لوس‌آنجلس, United States (2007)
مارسی, France (1992)
مونترآل, Canada (1998)- نیس, France (2007)
نووسیبیرسک, Russia (2014)
Odessa, Ukraine (1995)
ریقا, Latvia (2013)- روستوف-نا-دونو, Russia (2005)
سائو پائولو, Brazil (2002)- استاوروپول, Russia (1994)
تیفلیس, Georgia (1996)- ونیز, Italy (2011)
- ولقوقراد, Russia (2015)
قایناقلاردَییشدیر
- ^ Billock, Jennifer (28 December 2016). "How Ancient Volcanoes Created Armenia's Pink City". Smithsonian.
- ^ Hovasapyan, Zara (1 August 2012). "When in Armenia, Go Where the Armenians Go". Armenian National Committee of America.
Made of local pink tufa stones, it gives Yerevan the nickname of "the Pink City.
- ^ Dunn, Ashley (21 February 1988). "Pink Rock Comes as Gift From Homeland in Answer to Armenian College's Dreams". Los Angeles Times.
To Armenians, though, the stone is unique. They often refer to Yerevan, the capital of their homeland, as "Vartakouyn Kaghak," or the "Pink City" because of the extensive use of the stone, which can vary from pink to a light purple.
- ^ "Տուֆ [Tuff]". encyclopedia.am (in ارمنی).
Երևանն անվանում են վարդագույն քաղաք, որովհետև մեր մայրաքաղաքը կառուցապատված է վարդագույն գեղեցիկ տուֆե շենքերով:
- ^ "Old Yerevan". yerevan.am. Yerevan Municipality.
Since this construction material gave a unique vividness and specific tint to the city, Yerevan was called "Rosy city".
- ^ Sarukhanyan, Petros (21 September 2011). Շնորհավո՛ր տոնդ, Երեւան դարձած իմ Էրեբունի. Hayastani Hanrapetutyun (in ارمنی). Retrieved 1 February 2014.
Պատմական իրադարձությունների բերումով Երեւանին ուշ է հաջողվել քաղաք դառնալ: Այդ կարգավիճակը նրան տրվել է 1879 թվականին, Ալեքսանդր Երկրորդ ցարի հոկտեմբերի 1—ի հրամանով:
- ^ Armstat
- ^ Hartley, Charles W.; Yazicioğlu, G. Bike; Smith, Adam T., eds. (2012). The Archaeology of Power and Politics in Eurasia: Regimes and Revolutions. Cambridge: Cambridge University Press. p. 72. ISBN 978-1-107-01652-1.
...of even the most modern Yerevantsi.
- ^ Ishkhanian, Armine (2005). Atabaki, Touraj; Mehendale, Sanjyot (eds.). Central Asia and the Caucasus: Transnationalism and Diaspora. New York: Routledge. p. 122. ISBN 978-1-134-31994-7.
...Yerevantsis (residents of Yerevan)...
- ^ "Qərbi Azərbaycan". Archived from the original on 2012-05-13. Retrieved 2013-02-18.
- ^ "Ermənistanda Azərbaycan mədəni irsinə qarşi vandalizm". Archived from the original on 2011-01-24. Retrieved 2013-02-18.
- ^ "Sister cities". Yerevan Municipality. Retrieved 2020-06-29.
کیتاب تانیتیمیدَییشدیر
- Hakopian, T. Kh. "The History of Yerevan." Old Yerevan (2003): 10–39.
- Lindsay, Ian, and Adam T. Smith. "A History of Archaeology in the Republic of Armenia." Journal of field archaeology 31.2 (2006): 165–184. online[دائمی اولو باغلانتیلی]
- Vardanyan, Sergey. "The capitals of Armenia", Apolo 1995, ISBN 5-8079-0778-7
- G. Zakoyan, M. Sivaslian, V. Navasardian. "My Yerevan," Acnalis 2001, ISBN 99930-902-0-4
- ایروان GEOnet Names Server -ده
- Evliya Çelebi (1834). "Description of the Town of Erivan". Narrative of Travels in Europe, Asia, and Africa, in the Seventeenth Century. Vol. 2. Translated by Joseph von Hammer-Purgstall. London: Oriental Translation Fund.
ائشیک باغلانتیلاردَییشدیر
| ویکی‌آمباردا Yerevan ایله مربوط فایل وار. |