قاجار ایمپیراتورلوغو
قاجارلار و یا قاجار دؤولتی یا دا قاجار ایمپیراتورلوغو — تورک سویلو بیر حؤکومت. بو حؤکومتین اساسی قاجار خاندانی طرفیندن قوْیولموش‌دور، بو خاندان یاخین ایکی یوز ایل ایراندا و ایرانین بعضی اطراف اؤلکه‌لرینده حوکومت ائلییبلر. قاجار خاندانی‌نین کؤکو اوغوز تورکلری‌نین ائل‌لری‌ندن بیری، یانی قاجار ائلیندن دیر. قاجار ائلی ایلکین قیزیلباشلاردان ایمیش. قاجارلار آزی ۹جو عصیردن قره‌باغدا، یوزغاتدا، آنادولودا یئرلَشن آیدین‌دا و شامدا یئرلَشن حلب‌ده و ۱۱جی عصیردن استرآباددا و مروده یاشاییرمیش‌لار. قافقازدا یاشایان قاجارلارین چوخلولوغو و قدیم‌لیگینه گؤره، داغیستان خالقی آزی ۱۳جو عصیره‌جه گنجه، قره‌باغ و ایروان خالقینا قاجار دئیرمیش‌لر. قاجارلار تاریخی‌نین ان اؤنملی حادیثه‌سی آغامحمدخانین قوزانماسی و ۱۱۶۱-اینجی گونشلی ایلده شاهلیغا چاتماسی دیر.[۶]
Sublime State of Iran ممالک محروسه ایران ممالک محروسه قاجار قاجار شاهلیغی قاجار دؤولتی دولت علیّه ایران Dowlat-e Aliyye-ye Irān | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۷۸۲ (میلادی)–۱۹۲۵ (میلادی) | |||||||||||||||||||
.svg) بایراق
.svg) میلی نیشان
| |||||||||||||||||||
| میلی مارش: شاه سلامی (Royal salute) دوؤلت علیّه ایران ساغلیغی | |||||||||||||||||||
 قاجار حؤکومتی‌نین سرحدلری خریطه اوستونده، ۱۹-اونجو (میلادی) یوزایلینده. | |||||||||||||||||||
| وضعیت | ایمپیراتورلوق کراللیق | ||||||||||||||||||
| پایتخت | تهران | ||||||||||||||||||
| عۆموُمی دیللر | |||||||||||||||||||
| دؤولت |
| ||||||||||||||||||
| شاه، پادیشاه، خاقان | |||||||||||||||||||
• ۱۷۸۲ (ایلک تاج قویماسی گورگاندا)، ۱۷۹۴ (ایکینجی تاج قویماسی تهراندا) - ۱۷۹۷ (دونیادان گئتمه‌سی) | آغا محمد خان قاجار (بیرینجی) | ||||||||||||||||||
• ۱۹۰۹-۱۹۲۵ (میلادی ایلی) | احمدشاه قاجار (سونونجو) | ||||||||||||||||||
| باش‌باخان | |||||||||||||||||||
• 1906 | میرزا نصرالله خان (بیرینجی) | ||||||||||||||||||
• 1923–1925 | رضا پهلوی (سونونجو) | ||||||||||||||||||
| تاریخی دؤنم | |||||||||||||||||||
• قاجارلارین حؤکومته چاتماسی | ۱۷۸۲ (میلادی) | ||||||||||||||||||
| ۲۴ اوکتوبر ۱۸۱۳ (میلادی) | |||||||||||||||||||
| 10 February 1828 | |||||||||||||||||||
| 4 March 1857 | |||||||||||||||||||
| 21 September 1881 | |||||||||||||||||||
| 5 August 1906 | |||||||||||||||||||
• پهلویلرین حؤکومته چاتماسی | ۱۹۲۵ (میلادی) | ||||||||||||||||||
| پول واحیدی | قیران[۵] تومان | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| بوگون بیر حیصه‌سی | بوگونکو اؤلکه‌لرین محدوده‌سی | ||||||||||||||||||
شاهلاری
دَییشدیر| # | آد | باشلانیش | سون | شاهلیغی |
|---|---|---|---|---|
| ۱ | آغامحمدخان قاجار | ۱۱۷۰ | ۱۱۷۵ | ۵ ایل |
| ۲ | فتحعلی شاه | ۱۱۷۶ | ۱۲۱۳ | ۳۶ ایل ۸ آی |
| ۳ | محمد شاه | ۱۲۱۳ | ۱۲۲۷ | ۱۴ ایل |
| ۴ | ناصرالدین شاه قاجار | ۱۲۲۷ | ۱۲۷۵ | ۴۸ایل |
| ۵ | مظفرالدین شاه | ۱۲۷۵ | ۱۲۸۵ | ۱۰ایل |
| ۶ | محمدعلی‌شاه | ۱۲۸۵ | ۱۲۸۸ | ۳ایل |
| ۶ | احمدشاه قاجار | ۱۲۸۸ | ۱۳۰۴ | ۱۶ ایل |
قاجار ائلی‌نین گئچمیشی
دَییشدیرگؤرونتولر
دَییشدیر
.jpg)
.jpg)
قایناقلار
دَییشدیر- ^ "Ardabil Becomes a Province: Center-Periphery Relations in Iran", H. E. Chehabi, International Journal of Middle East Studies, Vol. 29, No. 2 (May, 1997), 235; "Azeri Turkish was widely spoken at the two courts in addition to Persian, and Mozaffareddin Shah (r. 1896-1907) spoke Persian with an Azeri Turkish accent."
- ^ "AZERBAIJAN x. Azeri Turkish Literature". Encyclopaedia Iranica. May 24, 2012. http://www.iranicaonline.org/articles/azerbaijan-x. Retrieved 20 October 2013.; "In the 19th century under the Qajars, when Turkish was used at court once again, literary activity was intensified."
- ^ Homa Katouzian, State and Society in Iran: The Eclipse of the Qajars and the Emergence of the Pahlavis, published by I. B. Tauris, 2006. pg 327: "In post-Islamic times, the mother-tongue of Iran's rulers was often Turkic, but Persian was almost invariably the cultural and administrative language."
- ^ Homa Katouzian, Iranian history and politics, published by Routledge, 2003. pg 128: "Indeed, since the formation of the Ghaznavids state in the tenth century until the fall of Qajars at the beginning of the twentieth century, most parts of the Iranian cultural regions were ruled by Turkic-speaking dynasties most of the time. At the same time, the official language was Persian, the court literature was in Persian, and most of the chancellors, ministers, and mandarins were Persian speakers of the highest learning and ability."
- ^ علی‌اصغر شمیم، ایران در دوره سلطنت قاجار، تهران: انتشارات علمی، ۱۳۷۱، ص ۲۸۷
- ^ قاجار، اسلامیکا
2.[۱] حقایق الاخبار الناصری